Het vervoersbedrijf van de gemeente Rotterdam , de Rotterdamse Electrische Tram (RET) pakte na de oorlog de vervanging en uitbreiding van haar autobuspark flink aan. Er werden grote aantallen bussen aangeschaft, alle van het Zwitserse merk Saurer . De eerste serie omvatte 60 wagens. Ze waren bedoeld voor tweemansbediening, met chauffeur plus conducteur. Bijna al deze Saurers werden voorzien van een in Nederland gebouwde carrosserie. Vijf stuks, met de nummers 221-225, kwamen echter compleet opgebouwd naar Nederland en hadden een carrosserie van het Zwitserse bedrijf Seitz. Juist deze vijf bussen werden vaak ingezet voor allerlei rondritten, waaronder de befaamde “wederopbouwritten”, door het in herbouw zijnde en zich uitbreidende Rotterdam. Anders dan veel soortgenoten werd de serie 221-225 nooit omgebouwd voor eenmansbediening. Zodoende bleven het schot achter de chauffeur en het klapstoeltje voor de conducteur gehandhaafd en werd er geen voordeur ingebouwd. Na een periode van intensieve dienst gingen de bussen begin jaren zestig buiten dienst. Voor de 223 was dat in 1962 en gelukkig werd deze bus niet gesloopt, maar bewaard voor “museale doelen’’. Toch verkocht de RET de 223 in 1971 aan een Belgische sloper. Vlak voordat deze hem kwam ophalen, slaagde de SVA er echter in de Saurer van de sloper te kopen. Eind jaren zeventig werd de restauratie grondig ter hand genomen, eerst het interieur en later ook de buitenzijde en het motorische gedeelte. En gelukkig werd bij deze werkzaamheden op allerlei gebied ook steeds meer steun ondervonden van de RET, die tevens voor onderdak zorgde voor de Saurer en voor de andere RET museumbussen.
|
